Yârin Gönlünde

Ben bir kamış idim Yâr’in gölünde
Ne işim var idi gurbet elinde
Böyle yazılmıştı kader dilinde
Ah eder inlerin neyzen elinde
Asıl vatanımı arar dururum
(Bu kıt’a Mesnevî’nin ilk beyitlerinden mülhemdir)

Ezelde konuştu Rabbiyle aslım
Ona evet dedi ruhum ve aklım
Sonra bu âleme yapıldı naklim
Vatan hasretiyle yanar dururum

Çoğumuz unuttu verdiği sözü
Şeytana uydu da bozuldu özü
Dünyadan başka şey görmüyor gözü
Bu hale yüreğim kanar dururum

Neler geldi geçti garip başımdan
Nelere yöneldim küçük yaşımdan
Nice ayrı kaldım gönüldaşımdan
Nefsimden hesabı sorar dururum

Şefaat eyledi Allah Resulü
Çok dualar aldım oldu kabulü
Sonunda girdiğim, yolun makbulü
Eyledim bu yolda karar dururum

O kıbleye dönük bütün hareket
Kılavuzum sünnet bunda bereket
Sözünde durarak ömrünü tüket
Vuslat saatine bakar dururum

Okudum öğrendim bilmediğim çok
İlim derya, ucu ve bucağı yok
Allah’ın adıyla attığım her ok
Hedefini bulur sanır dururum

Gel gönül eğlenme mâsivâ ile
Nefis ve şeytanda pek çoktur hile
Yolundan ayrılmam yorulsam bile
Canımı Rabbime sunar dururum

Dedim ya kamıştım Yâr’in gölünde
Unutmadım asla gurbet elinde
Her şey O’nu anar kendi dilinde
Çok şükür fakir de anar dururum

Hayreddin Karaman
17.07.2019 (Konya’da 21-22 Temmuz’da yapılan vefa gününe armağan olarak yazıldı)